Krioterapia miejscowa

Krioterapia jest to zmniejszenie temperatury obszaru ciała poprzez zastosowanie czynnika chłodzącego. Jest kilka form krioterapii stosowanych w fizjoterapii. Najbardziej popularne są zabiegi w formie nawiewu takie jak ciekły azot, dwutlenek węgla czy schłodzone powietrze. Również powszechnie stosowane są okłady chłodzące w formie woreczków żelowych oraz mankiety chłodząco-kompresyjne cryo/cuff. Efekt terapeutyczny pojawia się po obniżeniu temperatury skóry w miejscu zastosowania krioterapii o 15st C.

Miejscowe zastosowanie krioterapii powoduje:
• zwężenie naczyń krwionośnych oraz ich okresowe rozszerzenie
• zmniejszenie lub uśmierzenie bólu
• ograniczenie krwawienia
• zwiększenie napięcia mięśniowego przy krótkotrwałym działaniu zimna
• zmniejszenie napięcia mięśniowego przy dłuższym stosowaniu zimna
• zahamowanie stanu zapalnego
• zmniejszenie aktywności drobnoustrojów we wczesnych fazach zakażenia
• zmniejszenie lub ustąpienie obrzęków
• zwolnienie odruchów i zmniejszenie pobudliwości włókien nerwowych
• zwolnienie procesów przemiany materii

Wskazania do zabiegu krioterapii miejscowej:
• wczesne stany po urazach i przeciążeniach układu kostno-stawowego
• krwawienia
• obrzęki po złamaniach i zwichnięciach we wczesnej fazie
• stłuczenia, krwiaki i urazy tkanek miękkich bezpośrednio po urazie
• pourazowe przykurcze stawowe
• ostre zapalenie ścięgien, torebek stawowych i mięśni
• ostre zapalenia stawów niezależnie od przyczyny
• ostry zespół zapalenia tkanek miękkich okołostawowych
• ostry stan bólowy w chorobie zwyrodnieniowej stawów
• nerwobóle nerwów obwodowych
• pourazowe wzmożone napięcie mięśniowe
• wzmożone napięcie mięśniowe w niedowładach spastycznych
• przewlekłe choroby zwyrodnieniowe stawów i kręgosłupa
• RZS, ZZSK
• napad dny moczanowej
• obrzęk limfatyczny
• stany po zabiegach operacyjnych