Zewnętrzny szkielet wspomagający

Zewnętrzny szkielet wspomagający można opisać jako zewnętrzną powłokę na wzór szkieletów bionicznych używanych np. przez wojsko. Powłokę tę zakłada się na pacjenta w ubraniu. Ten swego rodzaju zewnętrzny szkielet składa się z metalowej ramy wyposażonej w sterowane komputerowo siłowniki, montowane na stawach biodrowych i kolanowych. Jego częścią jest też jednostka sterująca z bateriami w postaci plecaka. Komputer urządzenia aktywuje silniki inicjujące kroki osoby aktualnie z niego korzystającej.

Szkielet wspomagający jest ruchomy i pozwala na pracę z pacjentami z różnymi jednostkami chorobowymi, urazami i schorzeniami neurologicznymi. Mogą z niego korzystać osoby o różnym stopniu porażenia. Ponowna nauka chodu w tym wspomagającym szkielecie zewnętrznym różni się tym od klasycznej reedukacji, że gdybyśmy chcieli spionizować daną osobę, potrzebowalibyśmy kilku fizjoterapeutów, aby każdy z nich mógł kontrolować inny segment ciała i funkcję. W momencie kiedy pacjent ma nałożone urządzenie, potrzebny jest tylko jeden rehabilitant.