Krioterapia miejscowa

Bardzo dobry efekt terapeutyczny przynosi krioterapia miejscowa. Leczenie polega na miejscowym chłodzeniu tkanki przy wykorzystaniu zjawisk fizycznych zmieniających stan materii z ciekłego na gazowy. Substancją stosowaną w krioterapii miejscowej jest azot. Podczas zabiegu pod wpływem różnicy ciśnień wewnątrz i na zewnątrz pojemnika ciecz zamienia się w gaz, a powstała para służy do schłodzenia tkanki. Temperatura parowania azotu wynosi około -196°C (około -190°C na wylocie dyszy). Pacjent musi bezwzględnie przestrzegać zaleceń fizjoterapeuty, gdyż źle przeprowadzony zabieg może spowodować odmrożenia.

Zabieg trwa około 1,5 – 3 min

Krioterapia miejscowa – wskazania:

• ostre i przewlekłe choroby stawów i chrząstek stawowych, jak np. reumatoidalne zapalenia stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, artropatia w przebiegu dny, infekcyjne zapalenie stawów, wtórne zapalenia w chorobie zwyrodnieniowej stawów,
• zespoły bólowe kręgosłupa, np. bóle w okolicach lędźwiowych kręgosłupa (po wykluczeniu choroby nerek),
• nerwoból nerwu kulszowego, wypadnięcie jądra miażdżystego, stan po operacji jądra miażdżystego,
• zapalenie okołostawowe ścięgien, torebek stawowych, kaletek maziowych,
• świeże następstwa wypadków i innych urazów, np. skręcenie, naciągnięcie mięśni, stłuczenie mięśni, oparzenia.
  
  
  Krioterapia miejscowa – przeciwwskazania:

• zaburzenia troficzne, zaburzenia czucia, znaczna niedokrwistość, nowotwory,
• odmrożenia,
• zaburzenia mikrokrążenia tkanek (miażdżyca zarostowa tętnic, cukrzyca, przewlekła niewydolność żylna).