Krioterapia miejscowa

Krioterapia miejscowa przynosi bardzo dobre efekty terapeutyczne. Zabieg polega na miejscowym chłodzeniu tkanki za pomocą zjawiska fizycznego, które zmienia stan materii z ciekłego na gazowy. Substancją stosowaną w krioterapii miejscowej jest gazowy azot. Podczas zabiegu, ze względu na różnicę ciśnień pomiędzy wnętrzem i zewnętrzem pojemnika, ciecz zamienia się w gaz, a powstała para służy do schłodzenia tkanki. Temperatura parowania azotu wynosi około -196°C (około -190°C na wylocie dyszy). Pacjent musi bezwzględnie stosować się do zaleceń fizjoterapeuty, gdyż niewłaściwie przeprowadzony zabieg może wywołać odmrożenie.

Średnio zabieg trwa około 1,5 – 3 min

Krioterapia miejscowa – wskazania:

• choroby chirurgiczne, takie jak przykurcze w stawach, obrzęki po operacjach piersi, ręki, szczęki i innych; bóle blizn, ropnie kości, przetoki, miejscowe infekcje, żylaki odbytu, świąd odbytu, ostre powierzchowne zapalenie żył, ostre stany zapalne wewnątrz jamy brzusznej,
• choroby neurologiczne, takie jak spastyczne niedowłady połowicze i poprzeczne z różnych powodów, zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego, ostre zapalenie nerwów,
• krwawienie z nosa.

Krioterapia miejscowa – przeciwwskazania:

• ciężkie choroby serca i układu krążenia (m.in. choroba wieńcowa, nadciśnienie),
• choroby nerek i pęcherza moczowego,
• choroby neurologiczne, porażenia,
• polineuropatie, parestezje.